Çikolatalı Çamur

  Çivi

Ben İsa’yı iki kere uyardım

Bir ayaklarından; bir bileklerinden…

Cankarartan

Ben Musa’ya iki kere kırıldım

Bir Nil’inden

Bir kış uykusuzu asasından…

Bir gecede

Ne komiktir trenlerin üstüne boşaltılan kan

Akmayan kan; dizede diz dize aka aka ağaçlara tırmanan kan

Mandıralar; cehennem; beyaz

Sen; tanem; bir

Ne de olsa bıyıklılıkta biriktiriliyor yağlı öpücük

Musa’nın asasından; Firavun yalıyor Vira cankurtaran…

Kurtaran… Kurtulan… Fidye istiyor yaradan

Hey kartpostallara üşüştürülen genç ölüler

Hey lastik dinamizmi; otogarlar, Esenler, gidişler

Muavinleri vurun; çaylar yaradan dan dan

Kalem

Bu şiir üç kere kırdırdı ucunu

Klavyesiyle öpüşen bir harf vardı

Çarmıhta unutmuş hayatta kalma tuşunu…

Cankara

Dizkapakları emile emile kemik çıkartılıyor hayattan

Kundaksız bebek; kundaklanamamış yangın

Dün yorgun; bugün argın, yarın Salı

Atlıkarıncayı okyanus sanıyor; iki yıldır boğulan kaptan…

Dan dan dan

İki el, el sesi duyuluyor aşağıdaki yukarıdan

Çamurlar içinde iki ayak bileği

Bilekler içinde iki kara çikolata

Kalbini şapırdatıyor tek sevgili

Yarın diyoruz; yarın hangi hilal aylardan?

monoton kokteyli

  Ödüm kopuyor ödlerinden

Korkum korkularından

Kazlarım, ah güzel kazlarım bir gece vakti

Kaçıverdi ördeklerinden.

Balkondan atlamaya 1 kala bir baktık ki bodrum katı

Masallar, iğne geçiren tendir

Bremen Mızıkçılarına neden alınmadı?

Neden bizim bıçkının göbekli atı?

  Takma kirpiklerle patladı toz yaşı

Plastik eldivenler katili sesinden tanıttı

Ah ne olurdu ne olurdu

Olmasaydı uzay diye bir şey

Ne güzel bu darlık ikimize de sığardı

Ölü doğanlar itli kedili mahalle burcu

Bir okun hizasından cennetin kafasının üstündeki elmaya saplandık mı?

Ateşlere gece serpiyor yıldızların ödenmemiş borcu

Hey sen arkadaki! Okuduğumuzu anladık mı?        

Ne beyazdı çocukken kardan adam yakmayı denememek

     Halil diye birini tanımıyorken

  Halis diye birine kandık

Nehirler tek ayak üstünde bekletilirken

Zaman kötü fikir teslimatçısıyken

Hey çok tanrılım, hey tutkal kitabım

Biz burada, çok eraj negatif kandık.

            

yüz felci

Bu, hoş gelişin olsun

Serilmiş yerlere düğümün çözümü

Adli tıpta yargılarlar teninde allaşmış ölümü. . .

Bu şimdi şöyle dursun

Çayın yanında kahve iyi gidermiş gibi

Nükleer denemeler ve çok acayip fiyaskolardan vakit arttıkça

Uykusu gelmiş bir uçak mı kaza yapar hep

Hep mi hoşun oluşumu gelişinde

Bu ilk ikindi olsun

Vurulmuş dudaklara ıslaklığın hacmi

Saçlarından biraz alınarak kısaltılmış yolların mili

Bu da sana aşk olsun

Büyük tempo, küçük basınç,

Şırıngalar, oklar, ne biçimdir o öyle garip bilmeceler

Kaç ayak varsa aramızda ojeleri benden olsun

Ojeler erisin de akan suda gövdem miğferine gemi

Bu da derinliğine sığmamış yeryüzüne buluttan bir kaşık

Bu da balığından terleyen bir deniz

Bu da bulamadığım bir son dizeye

Bulduğun mu bulur bulmaz

Bulduğun bir aşık olsun…

Bir tereddütün ormanı

  İncelenmiş burjuva…

İnce ince dilimlenmiş…

Tadı kaçmış sakızı toz şekere banar ve banar ve banar gibi

Medet uman yalancı gerçeklerden

Hayat başı süslü edatlar olarak nağmelerin kükremesinde

Tek başına kullandığında hiçbir anlam ifade etmeyen…

  Unlu aristokrasi…

Dört beyazdan en tehlikelisi…

Metreslerinin metresi kaça?

Papazlar bile kaçtı oyunlarının görkeminden

At başı ojeli toynaklar olarak balolarının uçuculuğunda

Çocukların erişemeyeceği yerlerde

Kürtajlar yapılmış düşük yüksekliklerinden…

Bir elimde anayasa bir elimde yastaki ana

  İncelenmiş Cristof’un baş ağrısı

İnce ince dilimlenmiş Colomb’un sol taşağı…

Roland Barthes

Faşizm, söylemeyi yasaklamak değil; söylemeye zorlamaktır

Halil Cibran

Deli ol ve bize algının peçesinin ardındaki gizleri anlat. Hayatın amacı bizi bu gizlere yakınlaştırmaktır ve delilik bunun en hızlı atıdır.

La Bruyere

Hayat duygulananlar için bir trajedi; düşünenler için bir komedidir. 

ayraç-8-

Oğlak Dönencesi nde döne döne yarını yarınladı Henry Miller 

ibneler 4 harflidir

Ayrılık… Buse noktayı virgülle ıslattı

Götünü ellediğim kadın evli ve amsız çıktı

Tanrı diye biridir, şapkalıdır ve susturur; biliyorsun

Sınıflar arası çatışma, mülayim idrar, septik piç

Ayrılık… Kara trenin geç boşalma sorunu

Rujlara aynalarca yazılan

Gidiyorsun? Kaça gidiyorsun?

İss

Yükseklik bitti… Lokantadaki

            Son hayvan kapandı…

Kek olup yeniyorsun; onlar üzümlü seviyor

Üzüm yüzüne baka baka gözleniyor ve bu bir eladır…

Birden bir hıçkırık, birden nasıl düşsem de kırılsam

Ortadan kaybolur gibi Farsçanın başkenti oluyorsun

Biten yükseklik, bu dağ, bu yıldız ve sen en son nereden geliyorsun?

En son nereden geliyorsan geliyorsun… Hayvandaki

            Son hırs yırtılıyor…

Fal olup bakılıyorsun; onlar üçlü vakitleri seviyor

Birden on birinci kat, birden atlayış, birden asfaltın tadı hiç de fena değil

Düşerken tavuk kanatlarını düşündün ve dedin

Uçamamak, düşmenin devamıdır…

Bu bir eladır. Önce gözlerin akıyor saçının önüne

Önündeki lokma bitti…

Tren, pencerenin kenarında istop etti.

Sonra bu trenler, bu sokaklara; sonra bu sokaklar hep elalar…

Kendini bok gibi hissediyorsun; oysa onlar klozetlerinde bile beyazlar…

Bakunin

Tanrı var ise O zorunlu olarak ölümsüz, yüce, salt efendidir. Ve eğer böyle bir efendi var ise insan köledir. Eğer gerçekten bir tanrı olsaydı onu ortadan kaldırmak gerekirdir.  

Geothe

Almanya’da kim kibar konuşuyorsa O yalan söylüyor demektir. 

Flaubert

Burjuvadan nefret etmek; bilgeliğin başlangıcıdır.

Köpek Otelinde Bir Garip Resepsiyonist

Bunlar ilgilenilmiş göğüsler; ki tavandan sarkıyor

Ayrıntılara giremem; meme, detay kabul etmiyor

Bunlar sallanışta hırçın birer deprem, kasıp kavurdu ve iki ölü adam oldum

Kardayım; aynı anda iki kere sol omzumdan vuruldum

Ortancaydım; ki tavan da sarkıyor bir başka tavandan

Bunlar ilgilenilmiş göğüslerdir; fena zıplıyor memedeki hayvan…

                               

Bu sinek aşıktır, ama neden hep bana neden konuyor?

Bunlar ve bu sinekler galaksimizi 3. Meşrutiyetten koruyor…

Bunlar sulandırılmış kalçalar; ki yarımadaları birleştiriyor

Kaptana söz geçiremem, kaptan Robinson’u ayağının ucundan tanıyor

Bunlar, bunlar hep böyle bir feryat iki aman; savruldum ve iki adam öldüm

Manavdayım; çürük domatesleri sandıklardan kurtarıyorum

Oraya gittim; dönmeyeceğim; çünkü ben iki adamı üçe böldüm

Bunlar ayaklardaki basamak izleri;  

Bunlar çürük muz krampları

Bunlar dördüncü oyuncu değişikliği, ki yanlış

Bunlar hep böyle dedeciğim; sonuçsuz, paraşütsüz varış…

Bu sinek hayvandır, ama böyle neden böyle böyle küçücük?

Böyle kanatlı olmazsa olsun; içi dolu sümüklümücük!

Sonra ben bunlardan büyük bir yoğurtçu kazanına binip kaçıyorum

Ayakkabı arabaları var ve onların arkasına dadanıyorum

Hanede kanat çırpmak olmaz

Bak biblo düşüyor

Tablo iniyor

Anne yırtılıyor.

Sonra bunlar değiştirilmiş kadınlar, belden kırıklanıyor

Sonra biz üst üste dört kere ayrılıyoruz; Ahanda mankenli vitrin önünde

Yoğurt mu lazım, kaşık mı lazım, zehir mi lazım hepsi midemde

Yer, kontrol! Uçak, bulut, paraşüt

Paraşüt, uçma değil,

Düşme

Düşme

Düşme

Biliyor…

ağaçsız ormanlar destanı

Kırmızıya kapaklanmış bozkırın esen tek yeliydi

Uzadı yüzündeki bakışları, dudaklarındaki kirişleri

O kirişler ki çemen kokusuyla ne eskitilmiş yarlar ne bacak bacak üstüne atılmış uçurumlar

Bir savaştan çıkmıştır besbelli perdesiz yanakları

Vurmuş, vurulmuş, milyonları yenmiş künyeler sayısı

Ama hırçın poyraz, ama hayvanlar gibi suskun yalçın bozkırın altı üstü

Baktığında sonsuzluk ufuğun ötesi, gittiğinde ayakları ufalır manzarada

Kesilen bir yan kopan bir yan, hep var olacakmış gibi ufak ufak seyrelişi

Biraz itaatkâr çokça yanlış anlaşılmış

Gövdesinden bilinir ne kadar yitirilişi – çokça

Gövdesinde kış koyusu kıllar – tanelerde kızamık kızamık izler  

Ormanlara hapsedilmiş bozkırın kuruyan tek yaprağıydı

İnceldi gözündeki uğursuzluk, dişlerinin sarısı

O sarılar ki baharat etkisiyle ne bitirilmiş yeminler ne tutsak ağzı ile saydam ölümler…

Bir ince destandır bu, kimse bilmez sağını solunu

Bileni sağ komaz bilmeyeni iteler sonsuz bilinmeyenlere

Med-cezir biter bitmez dalgaların sırtında beliren bir destandır bu

Bir garip susuştur tepine tepine gelen, gidenden gelmeyenlere…

Maviden araklanmış toprağın ses çıkarabilen tek dalıydı

Avuçlarındaki duman duman halka, güncesiydi bir cehtin

Kuşatılmıştı belli ki, köpek seslerine karışıyordu tavanı akan mağaralar

Ne doğu-batı; ne Manisa-Muğla

Yersiz yönsüz kaybolanların bulmacasıydı bu kıraçlık, bu tenha

Zaman maman yoktu hani

Kim uzaklaşmışsa körfezinde akşam net ve açık işte karşısında

Sen de kadınsın demek tabiat!

Kimilerine ana oldun, kimilerine bacı, kimilerine malum karı

Uyudun uyandın – baktın ki yaşlanırmış sonsuz olan da

Çürürmüş etleri kilo kilo

Ben ölürsem ne yaparlar dedin – anaydın

Ben ölürsem nasıl geçinirler dedin – bacıydın

Ben ölürsem – sevgiliydin temmuzunla-nemli buselerinle

Ama bitiverirmiş işte masallara konaklık eden devasa tarihçe

Kırış kırış kırışırmış griliği, hazanlığı, hazinliği, kucaklayışı

Sen de kadınsın demek tabiat!

Bir taneli huzurdan yoksun

Ölüleriyle şişmanlamış bir bebeği bekler gibi ama

Kocamanmış atomlaşmış – ayrıldıkça parçalarına bir sarılık kalmış

Kendi karanlığını göremeyecek kadar ama…

Sen de kadınsın demek tabiat!

Bir işten çıkarılış gibi, eve gelen bir celp gibi

Bir sarsılış ki yerinden oynuyor bilek

Koptu kopacak surat, onlar ki vişne ağaçlarıydı

Belki de sırf sübyanlar sevinsin diye

Gariplerin açık hava et lokantası!

Bir yitiriliş ki kınından oynuyor sır

Yaraya temas eden pamuk gibi kızarışın

Ne utanıştan ne şiddetten

Gitti gidecek tren, onlar ki kendi ummanını oluşturmuş bostanlardı

Belli ki cehennem olmasın yaz diye

Yoldan geçene hayır işi kervansarayı!

İlkokul sıralarının resim defterlerine çizdiği güneş değildi o tepedeki

Gülen gözleri değil ağlayan yangınları vardı

Yaygın ağzı değil şimşeklerce yarılan dizleri vardı

Güneş dünyanın suratıydı – dünyanın suratından düşen bin parça

Neyi geride bıraksa Anadolusuydu artık oranın, tozu toprağa karışmış   

Labirentlerinde zevk kokulu çiçekleri

Dünya güneşin vücuduydu –güneşin vücudundan kabuğu kalkan bin bir yara.

Tuhaf bir fırtınadandı geldiği, getirdiği

Rüzgâr kendisini değil hep bir başkasını kokardı ya mesela

Sümüklü çocuğun gökkuşağına bulanmış hırkası

Dar sokakların fazla gerdanlı kadınlarından arta kalan lokmaları

Babanın iş çıkışı paltosu kokardı rüzgâr

Demek sen de kadınsın rüzgâr!

Bohçanda kaya kaya ağırlıklar

Mızmız siluetleri, taze selüloitleriyle bol pijamalı kızcıklar

O seni taşıyormuş gibi güleç her şekillerde yüzün

Bir şarkısın muhakkak, nakaratı kendisinden büyük, geniş

Demek sen de kadınsın rüzgâr!

Ter içinde kalmış kalbin ve sel taklidi yapan akarsuyun!

Olmamış erikleriyle olmuş bir yeşili kamburunda taşıyan bozkırın açılan tek mektubuydu

Hasret, kelimeler olmuş sallıyor mukaddes hafızasını

İki baharın arasına yaz konulmuş bir kere

İki dağın arasında kuyumcu gözleri, bukle bukle gözyaşıyla bir yar

Saçlarını bir salsa iskeleye inecek bütün haydut kuşlar

Gözlerini bir kırpsa ama kırpmasın

Kırpmasın ki bir uzağa âşık olmasın eşkıyalar

Aydınlığı kararlılığa sürttükçe çıkıversin güneş sürpriz gibi

Sürprizler gibi açığa alınsın bütün obur dağlar…

Toz, saçlarında duvak; yiğittir o ağlamaz su akar gözlerinden

Bütün trenler kaçırılmış, bütün vapurlar çöllere sürülmüş, bütün uçaklar kumru katili

Bir yolculuksa yaşamak ki değil niye gider bu bulutlar, sonra nereye

Demek sen de kadınsın rüzgar!

Demek başkasında esiyor sendeki adın…

Azabistan!

Mumun dibindeyim anlayacağın

Yer, gök inim inim

Dükkânlar kapalı ve kükürtlü

Sokak hıncahınç serseri…

İhtişamı azaldıkça su birikintisi

Yandıkça orta çağdan detay ve kargaşa rica eden bir aşk

Titredikçe deniz kıyısı evi projemizin kumsalına çatısız kalelerini diken

Bir mum… Ve dibinde tek boş oda

Doğum günü mumlarını aydınlanmak için kullanan parazitlerden biriyim.

Tarihte ismi ilk defa girişim sözcüğüyle yan yana getirilmeyen linç…

Kumaşım… Makassız ve bedensiz

Boyumun ölçüsünü aldım da kollarıma göre bir kumsal dikme telaşındayım…

Aradan yıllar değil şubatlar geçti anlayacağın…

Bıyıklarımız çıktı; kedilerden daha yakışıklıyız sandık

Silahlarımızın içindeki sarı boncuk kurşunlarla ancak kusur öldürebilirdik

Bir de kot pantolonlu dar haziranları

Anlayamadık

Su, temizken kokusuzdu ve sen

Fi tarihinden bahsederken bile “geçenlerde” diye söz edecek kadar nergistin…

Rafadan yumurta ikizleri / ne melodram ama ne kaktüs alerjisi…

Hani saç, malanmaz taranırdı 

Hani adamın biri diye biri vardı hakikatte

Bir güzel asetonladın beni

Bir güzel sağ gösterip solu unutturdun…

Çat pat baharlar geçiriyoruz

Boynun kolyemdir artık

Yer, gök saçma sapan

Dükkânlar toz ve toprak…

Seni sevdikçe genel kültürüm arttı

Biliyorum artık kibritin çakmaktan sonra bulunduğunu ve kavuşamayacağımızı

Joker hakkımı çizgi filmlerde bıraktım…

Göle manzara tutmaya gitmiyorum artık

Seni sevdikçe hafıza kartım genişledi

Gece yatmadan önce uyuyorum ve biliyorum sarmaş dolaşamayacağımızı

Gecenin körü, körün gecesi

Tıklım tıkış tıklım tıkış

Tren geçiyor azıcık ömrümden

Bu gece sular gelmeyecek bekleme

Bu gece sular gelmeyecek

Sen iyisi mi bu gece kurabiye de pişirme

Kahvaltıda ellerinsiz masalar var, önünde leş gibi kokan akbabalar…

Doğum günü mumlarını ısınmak için kullanan kazı kazanlardan biriyim

Don kişotlar ölmez vatan bölünmez anlayışıyla bir hayli yorgun

Giderek çivileşmişim

Uydurulmuşum; ana haber bülteninin her son havadisi gibi

Sürpriz derken korkutmuş

Yaşam derken sürçmüşüm tamamımla

Merdivende hala ayak izlerin, git bak istersen

O ayaklar, gittiğin yolların tamamı

Bıçaklarımı kes, alnına sok beni

Diri diri öldür, bağrınla yak beni

Yüreğim bir başka azap çıkartmasını kaldıramaz nasılsa

Boşalmamı bekle ve öyle don

Sana ağzımdan bir uçurtma yapayım

Caaart diye kıvrılayım soluğuna

Eğil, bükül, gideril, tek kadınlık aşklara daya cazibeni

Gözlerine gözlerimi değdir

Pençelerimi tırmala, kirpiklerine fırlat yağmurbeyaz tenimi…

Merdivende hala canıyla eflatunlar, git bir üstünden geç istersen

O eflatun bütün gülüşlerinin tek bilinmeyeni

Beklerken seni ben uyuyakalmışım, sen gelmemişsin

Gene sebepsiz bir coğrafyada

Bir kardan adam çocukluğunu okşayıp kaçmıştır

Bir narkotik, saçlarında kepek var mı diye bakmıştır

Yine bir boş kırda, yine bir hoşlantıda çocuklaşmışsındır

Beni sorsalar öyle birini bir ara unutmamışsındır 

Seni sevdikçe denizanalarına olan inancım sarsıldı

Oğuldan küçük bir vatan?

Mumun dibindeyim; anladın

Bedensiz ve makassız

Sensiz ve senlersiz

Uzayıp kalır yerinde bu ağrı, bu güfte, bu güldürü

Bu gece sular gelmeyecek bekleme

Bu gece zift dökecekler çıkarıldığım zeminlere…

  

derdeniş

  Bu ülkede kitapçıdan çok köfteci var abim Ahmet

  Bu yüzden hiç okunmuyorum; bu yüzden çok satıyor Sultanahmet.

ayraç -7-

yumuşak makine kafamı şişirdi diyor William S. Burroughs
korkma ben vardım diyor Murat Menteş

Karl Marx

Asıl tanrıtanımazlar kitlelerin tanrılarını reddedenler değil; kitlelerin düşüncelerini tanrılara atfedenlerdir.

hangi marka domates?

 E sonra güzel bir haber de gelmedi ki sizden

Halhalı çıkarmak için bilek kırdığınız da oldu

Yangın çıkarmak için kırmızılar giydiğiniz de. . .

Eve hiç sarhoş dönmediniz; Afrikalara özel pusulalarınız vardı; kırılmazdı

Su, geçirmezdi sizi kendinizden; kurak sever; çöl sevilirdiniz

Kapsamlıydı şehir

Siz, pantolonunuza yemek lekesi bulaşmasın diye açlıktan ölür gibi yapandınız…

E doğrusu bizi şaşırttınız

Şimdi hep beraber aynı şarkının nakaratında:

Bir deri bir kemik, gözümün nuru elimin kiri

Lewis’inin laciverdiyle koy önüne sik beni

E öncesinde hiçbir yeni mesajınız yok idi

Vurul, kırıl, parçalan

Şimdi bedava oynanan

Şirketlerin koltuğunda şirret kalçalar

Ücretli izinlerin rahatlığıyla yaşadınız yaşlılıkları

Bir darılıp bir barışmalarınız yok mu dünya ekseninden sıyrılırdı

Yanıldıklarınız da pek tekinsizdi

Şelalesine karşı hep biraz çekingen olan her mağara gibi

Dünya biraz üçüncüleşince

Değildi mi keyfinize – değildi!

Bir deri bir kemik; gözümün nuru elimin kiri

McDonalds’ının hamuruyla kat önüne sik beni

Yürüyen İngilizceler olarak

      Ettiğiniz lakırdılar rakının grisini arttırmış

Siz, siz olmuşsunuz da gören sizi komşunun kedisi sanmış

Ve yürüyün şimdi, koşun şimdi, şimdi durmayın

Bu dünya sizin; bu ahirete araf olan taraf sizin

Bir deri bir kemik, elimin nuru gözümün kiri

Coca Cola’nın kızılıyla sik beni, sik beni…

yamuk kasım

-          Doktor bey neyim var?

-          Ateş böceğiniz var.

-          Ama yanmıyor.

      -     İşte bu yüzden buradasınız. 

Milattan sonra Müjgan'dan önce.

Sonra uyuyorum tabi. Kaşınıyorum, esniyorum, geriliyorum… Bunlar hoş oluyor. Uyanmanın ilk on dakikası bir harika. Kesinlikle baş ağrısı yok. Bir buluttan diğerine sıçramış olmanın verdiği yumuşatıcı sarsıntı… Gözlerimi ovuşturup gözbebeklerimden eski görüntüleri siliyorum. Köşedeki bakkaldan (bakkallar hep köşede olur; bu edebiyat hilesi mi?) ziftli kahve alıyorum. Doldur. Biraz daha. Biraz daha. Evet. Evet. Evet. O kadar çok kahve tanesi yan yana geliyor ki; o artık kahve değil başka bir şey. Tıpkı o kadar çok insanın bir araya gelip de bir türlü aile ya da halk olamaması gibi. 

oyuncak orospu

Özenle kullanılmış, azimle terk edilmiş beyaz bir sonbahardan

Emanet alınmış gibi için…

Tüm parçalarını söktüm, tüm düğmelerini kopardım

Nasıl yapıldığını anlamak için…

  

Cesare Pavese

Bir başkasını gerçekten seven insan bu ilişkinin neden ömür boyunca sürmesini istemekte direnir? Çünkü yaşamak, acı çekmek; aşkın tadını tatmak ise duygusuzlaşmak demektir. Bir ameliyatın ortasında kim uyanmak ister? 

ayraç -6-

- Ne kitabı o öyle diye baktı adam

- Huzursuzluğun Kitabı diye bakıldı Fernando Pesoa 

ayraç -5-

-yolculuk nerede diye sordu adam

- yolculuk 'yazı odasında yolculuk' diye sayıkladı Paul Auster

Umberto Eco

  Bazen günümüzde tam bir inançsız olabilmek için insanın filozof olması gerektiğini düşünüyorum; ya da belki de rahip.  

H.L MENCKEN

     Bu dünyaya beyni daha büyük, böbreküstü bezleri ise daha küçük bebekler doğmadıkça savaşlar hiç bitmeyecek. 

M.S Macbeth

-          Konuşarak halledebiliriz dedim.

-          Savaşarak delirebiliriz dedi.  

-          Domates yiyerek kanı elde edebiliriz dedim

-          Kelle uçurarak fazla kilolarımızdan kurtulabiliriz dedi.

-          Lady Macbeth’i siktir et; Sen Shakespeare’ye sarılmaya bak dedim.

-          Müjgan mahallemizin kızı, ayıp ettin dedi.

-          Sen de kralımızı uykudayken fişekledin dedim.

-          Haklısın dedi.

-          Haklıyım ve güçsüzüm dedim

-          Güçlüyüm ve kaybettim dedi

-          Nerede o eski tragedyalar dedim.

-          Biz eskiden öldüğümüzde hayaletlere dönüşmezdik dedi.

-          Biz eskiden tüten sobalara saygı duyardık dedim.

-          Ver elini barışalım dedi.

-          Bugün elini veren yarın öbür elini de verir; olmaz öyle dedim.

-          Pislik yapıyorsun dedi.

-          Haklısın dedim.

-          Haklıyım ve ölüyüm dedi

-          Ölüyüm ve osurmaya devam ediyorum dedim

-          Kılıcımı indireyim de barışalım dedi

-          Kılıçlar hiç ölmüyor, ne kötü dedim

-          Mezarımı bir bulsam ah bir bulsam dedi

-          Çelenkler ağaç mıdır çiçek midir nedir dedim.

-          Lady Macbeth’in en sevdiği pozisyon cenin pozisyonuydu dedi

-          Müjgan denizler yüzmeyi, hayvanlar gülmeyi bilmez derdi dedim.

2.5 Kasım

Yalnızlık a dostlar kedilere benzer. Orospu çocukluğunun alemi yok. Kedileri rahatsız etmeyin.

Emma Goldman

Aşkın ölçütleri sosyal konum, para ve mevki olduğu sürece fahişelik kaçınılmazdır.

9 Haziran

  Eve döndüm. Evin dışında yaz yağmuru denilen şey yağıyor. Sonunda Gamze ile olduğum zamanlarda kendimi aldattığımı itiraf edebilirim. Ansal mutluluklar, genel mutsuzluğun özyapısını ıskalıyor. Bununla birlikte örneğin boşalmanın bir saniyelik kopuşunda bir hayat anlayışı olarak kabul ve red edebilecek mutsuzluk birimi; içinde açılan oyuklarla münzevi görkemini kaybediyor. Çünkü ‘mut’tan yoksun olma tercihi, net bir tutumdur. Özne, asla biraz mutsuz kalamaz. Çok mutsuzum lafı, safsata!

  Gamze beni lekeliyor ve bu lekelerle pijamasına desenler çizdiriyor. Ve pijamasıyla rüyasız uykularından rüya gördüğünü sanarak uyanıyor. Ve onun uykusu benim uykum oluyor. Uykumu yiyor. Bu gece kesinlikle uyuyamayacağım. Damarlarımdaki ekşi zehir dolaşımından anlıyorum bunu. Kemiklerim ağrıyor benim.  

  Kaburga kemiğim ağrıyor. Terliyim. Havva kokuyorum. Kendi sesimi duyduğum bir başkasının yankısında ağzımdan epilepsi köpükleri çıkıyor: Ben Adem değilim! Ben Adem’in elması değilim. Ben Âdem’in yılanı değilim. Ben Adem’in yarı çıplaklığındaki incir yaprağı değilim. Ben çiftçiyim! Cennet çiftçisi! Bu tarlalar, bu bostanlar, bu seralar; neye gülüyorsunuz ahret UFO’ları? Neyin kıkırdaması bu? 

3 Mayıs

  Uykusuzluğun getirdiği düş, hakikatin kaba etini mıncıklıyor. Başın dönüyor, gözlerin kararıyor, kafandaki çalkalanmayla meleklerin uçtuğunu sanıyorsun.

  Ölüyorsun. Gideceğin cenneti, yoldaki zebani tarif ediyor.

Wilhelm Reich

Asıl açıklanması gereken neden aç insanın çaldığı ya da sömürülen adamın grev yaptığı değil; neden aç insanların çoğunun çalmadığı ve sömürülenlerin çoğunun greve gitmediğidir.

ayraç-4-

Bu ülkede en büyük zıtlık hangi ikisi diye sordu adam

Şeriat ve Kadın diye öksürdü İlhan Arsel 

Kafkada düğün hazırlıkları

Gregor’un bir saplantısı vardı

Bu, tüm un çuvallarına kum doldurmaktı

Gregor bazen yüze kadar sayardı

Bazen yüzden geriye otuz ikide kalırdı

Gregor otuz iki yaşındaydı

Bir diş çürük, geri kalanlar sapsarı

Gregor bazen tuhaf davranırdı

Ay Gregor, of Gregor, ay Gregor

Ay buluta girer, bulut Gregor’dan çıkardı

Gregor bir bacaksız bağdaş kurardı

Gregor yatağında uyanır uyanmaz

Ay, buluttan çıkar çıkmaz…

Gregor böcek değil böcek olamazdı

O beynimizde ölür, kalbimizde yaşardı

Gregor bir akşam kendini astı

Sırtında yarısı yenmiş, yarısı yenilmekte

  Bir elma ağacı…

36. element: sülfürik dioksit

Uyudukça uyunmuyor, faktöriyel kozmosun içindeyim

Nasıl da fincanın alı mor, Theo Angelopoulos’un yönetimindeyim

Minimal makarna, çatalda zıplıyor

Sülfürik Bektaşi, Vietnam’da radyo spikeri

Aman avradım olsun bu buluş, du duruş, ku kusuş

Kekelemeye başlayan papağanın en büyük kelimesiyim…

Sırtı da güzelmiş bu hanımkarının

Penaltı kötü atılıyor, yer çamurdur, çamur azottur

Kimya öğretmenimiz bizi sevmemekle bir adet müdür

Ciddiyette de tarçınlı kahvede de

Lavaboda Cin Ali hayvanat atölyesi var

Yarim, gülüm, belalım; sen az bir dur.

Ablalar Nüleşiyor, papağan çene kası elde ediyor

Ben şimdi çok aşığım ve aşk güllelere tutuluyor

Ben şimdi çok kadındayım; harita metot bir keder defterimi dişliyor

Yer yatağı açarız, yıldız bazıları uzansın diye

Yer yatağı açarız, yıldız bazıları uzansın diyenim

Sinemalardan kovulmayın, mısırlar patra patra

Etekleri koklayın, jartiyer dijital burjuva

Beni bize sabitleyin, kilitleyin, stabilizasyonunda devrimin

Fena bir kalçada süpürgesiz hademeyim

Sonra bu burun – du durun – Dante cehennemde yastık sahibi

Soyut hostes, uçanı değil pilotu düşürtüyor

Burada bir kahkahasızlık tüm evrenin yarım ebesini mahvediyor

Papağanın kafesi var, papağanın güneşte çarpılmış aktörü var

Papağının geç kalan taksisi, babaanneye dökülmüş sürahisi

Papağanın dublör kullanmayan teşhisi var.

Var oğlu var diye biri var. Varlar ranzalaşıyor

Üst katta yatan, kendini şeker kız Isabell sanıyor

Bunlar oluyor sevgili kovulmuşlar

Bunlar krampon çağında sahaya dikişmiş halılar olarak

Ah canınız yandı

Ah canımız çoktu

Diş, kendini elektronun rahminde çektiriyor…

Yine de güzel papağanın alı mor renkleri

Yine de susmasaydı başlamazdı, başlamazdı tabi kekemeliği…

Jorge Luis Borges

 Her zaman cennetin bir çeşit kütüphane olabileceğini hayal ettim. 

24 Nisan

  Her bilinçaltı kendi parmak izini taşıyor. Burada bilmiş bilmiş konuşmanın uzaya bir faydası yok sevgili uzay kardeşlerim! Freud diyeceğini demiş gibime geliyor. Sıkı bir tip…

Kıskanamayacağım kadar iyi.

  Ki genelde kişilerin başarılarını değil, bizzat kendilerini kıskanıyorum. Orada öylece duruyorlar ve kendilerini kıskandırtıyorlar. Yapabildiklerinden ziyade olabildikleri beni alakadar ediyor. İşte oradalar. Karşımda, yanımda… Sağa sola ‘özenle’ saçılmış vazo parçacıkları gibi… Güldüklerinde gamzeleri, somurttuklarında mimik çizgileri kabarıyor. Şarap falan içiyorlar. Asla yanılmıyorlar ve dünyanın bir tangonun içinde döndüğünü sanıyorlar.

  Burada durmuş lekeli atletimden kurtulmaya çalışıyorum. Kıskandığınızı asla elde edemezsiniz uzay kardeşlerim. Yok saydığınızı ertesi gün kargo şirketleri evinizin önüne kadar bırakır.

6 Nisan

  Bugün havadaki soğuğu kanımda hissettim. Hemen ilkçağa gitmek istedim. Ve mümkünse orada kalmak… Üşümenin, bir gerçeklik değil başlı başına bir yaşam biçimi olduğu o ıssızlık çağına… Dinozorların ayak izleri hala bazı gölgeli bölgelerde silinmemiş olsa… Uzanıp o izlerin çukurunda ayakkaplarımı bağlasam… 

  Üç bin tane insan olsa yeter… Sürekli kar yağsa ve bu üç bin insan karın saçlarını ıslatıp kendilerini hasta etmesinden sakınamayacak kadar aptal ve masum olsa… Aptal olmak istiyorum. Bilmekten sıkıldım. Her yıl elli milyar aspirin tüketildiğini, her pul yaladığında yalayanın 0,1 kalori verdiğini, gözleri açık hapşırmanın imkansız olduğunu bilmesem mesela…

  Annem bilmek ve bildirmek için televizyonun sesini biraz daha açıyor. İlk çağda olsam, tek televizyonum deredeki aksim olsa…

  Ne yazık ki oraya, o çağa dönmek için bir zaman makinesine, yani yine vicdansız teknolojinin nimetlerinden faydalanmak gerekiyor. Bugün paradoks kelimesinin anlamını öğrendim. Bugün, paradoks nasıl olurmuş bildim. Maalesef bildim…

ayraç -3-

Gizliajans'ın bağrında Oğullar ve Rencide Ruhlar'a Tatlı Rüyalar diliyor Alper Canıgüz... 

ayraç -2-

Neden Sezgin Kaymaz okumaktan çekiniyorsunuz? 

           Geber Anne dediği için mi? 

ayraç -1-

- Saul Bellow okuyan bir kadınla evleneceğim - dedi adam

- Kıs kıs güldü buna Boşlukta Sallanan Adam 

Andrei Tarkovsky

   Sinema, genellikle anlaşılması zor, yüksek bir yaratıcılık gerilimi içeren bir özgün sanat biçimidir. Bu, ben anlaşılmak istemiyorum demek değil; ama Spielberg gibi örneğin genel kitle için bir film yapamam. Eğer yapabileceğimi keşfetseydim acı duyardım. Eğer genel bir izleyici kitlesine ulaşmak istiyorsanız Star Wars ve Süpermen gibi sanatla hiç ilgisi olmayan filmler yapmalısınız. Bununla halkın aptal olduğunu söylemek istemiyorum; ama onları memnun etmek için de kesinlikle böyle bir ıstıraba katlanamam. 

galu-bela

Şu kadarcık bir şeysin işte

Elim biter dünya başlar bir şey

Yaş sayısı beşi bulmayan kırmızı kızların aksine

Kırk yıllık çocuksundur

Çocuk doğmuş, çocuk ölmüş

Mezarına sığmayacak hiçbir berfin…

Öyle uzanacaksın sararmaktan yeşillenmiş makilere

Bir dost bir dostun parmağını kesebilir kasıt içeren sevdalar dâhilinde

Gidişin vardır; dokunsam tünel çöker altında kalırız karanlığın

Kibarsın; bir sevsem cesedini göl kumlarıyla şakalaşırken bulacaklar

Şu kadarcık bir şeysin işte

Halıya dünya dökülse

Bileklerinle deneyeceksin kurtarmayı…

Ben pek beceremem kakaoyu

Ve hazır yanaklarının siyahı varken, tutulmamışken, koparılmamışken

O lunaparkın giriş kapısı gibi aklımdasın

Yaş değil gök sınırlaması var

Kimin yıldızları daha konuşkan

Kim daha çok azalabiliyor

Ben pek beceremem vanilyayı

Ve hazır dudaklarının sarısı varken, soba yanmışken, güneş ne işe yarıyorken

Bir mektubun önsözünü yayılan bir sütün kirletememesi gibi aklımdasın

Zaten gerisi do minör

Gerisi seyircisiz oynanan tiyatro sahnesi

Dönüşün vardır: bu akarsuyun kaçı yağmur, kaçı gözyaşı gibi

Dünya, gökyüzünün enkazı

Hangi ışığa sırtımı kaşıtsam sana rastlıyorum bir sokak kedisine adres sorarken

Bir de boynun olmasa, kim ziyaret edecekti ay sakallı dedeyi…

İncinebilirsin: su, bir damladır çünkü

Kimse tanımaz onu eşkâlinden

Bir suyu bir sudan ayıran zamanıdır

Zaman geç kalmışsa gece, akrebin ayıbıdır

İşte böyle doluyor çam ağacıma yılbaşları

Cehennem sezonu açıldı da bellekli dalışlarda

Herkes trafiğe bol alacalı âminlerle çıkıyor

Çıkıyorsun, kapı rüzgârın suratına kapatılıyor

Ve hazır yanakların varken, henüz portakalın kokusu şubatlarda pişirilmemişken

Daha ne kadar susturulabilir ki saçların…

Şuncacık bir yerden gelmişsin

Üstünde biraz dışarsı, biraz zar azizliği

Dünya dönedursun, ben sana bildiğim trenleri anlatayım

Kaç Jack London’la köpük damıttığımı

Kaç caddeye aşk atıp kaçtığımı

Biraz soluklan, yorulmuştur şimdi senin gözlerin şemsiye taşımamaktan

Annemin günümüze yetişememiş paraları gibi aklımdasın

Birbirine değdikçe ses çıkaran, uzaklaştıkça değeri azalan

Yıllara okunan bir meydanda adıma dikili müdür bakışlı bir bahçedir adın

Kertenkelelerden korkar, gülleri parmak uçlarıyla besler

Böyle haziran gibi bir yaz

Balkon kokar her açık temas

Şuncacık bir şeysin oysa

Uçuklu rüyalarda arta kalanısın el işi fukaralıkların

Leb demeden ayrı düşmüş iki doğusuyla Karadeniz

Biraz Azerice, biraz düşmanca

Ama aynı kıtadayız, aynı dünyanın ve aynı şiirin çeperinde

Dudaklarında güneş çıkmış,

Lügatinde morumsu esmerlikler

Ov onları bir bardak yalnızlık şekliyle…

Yavaş yavaş biter kahvaltı

Biraz sonra olman gereken yerdesindir şimdi

Oralarında buralarında senler

Bir kangurunun kaçırılacak yerleri gibi aklımdasın

Kucağımda yıldız ve fotoğraf

Boynumda çizgi ve film

Önümde arkam ve sen…

Bir bavulu bir bavuldan ayıran fermuar sayısıdır

Zaman gelmişse, beklemek, gidenin ayıbıdır

İşte böyle sızıyor kanıma votka rusyası

Cennet, bir süre otopark olarak kullanılsa da

Herkes, beni senden ayrı bir müsvette baharı sanıyor

Sanıyorsun, rüzgâr kapının arkasından koşuyor

Ve hazır sen varken, henüz kimsesizlik sensizlikten başka bir barutken

Şuncacık bir şeysin işte

Şuncacık…

  

la la sindrel

Sen bu satırları okuduğunda ben çoktan

          Sol omzundaki meleğin sağ omzunda olacağım

Garip bir açıyla yaklaştığım dünyaya

          Görkeminin cinnetinden; cennetinin lavlarından akacağım

Çünkü sen bu satırları okurken tüm kımıltılar bir bir canlarına dönüşecek

Çünkü çilli çerçevende tozu bulutuna karışmış ben

Fillerinin yeşili çimenlerine bulanmış, yedi kere yediyi bir

Kez olsun çarpmamış;

Ah ne hazin ne hazin; kara tahtaların önünde görüyorum seni

Elin, avucunun içindekinden küçük;

Dizlerinden başlamış bükülmeye; gözlerinden bükülmüş başlamaya

 

Yüzümde Demokles’in kılıcı; bana hep gülüşünden güzel tehlikeler aksın

Ötelerden geçilmekte şimdi; bazen sütlü hep üç şekerli

Bak bu kaldırımlar; bu ayakların; bu aradaki rüzgar esi

Bana geldiğinde bu böyle; Beyazıt yolcusu kalmasın…

Sekizde sekiz kusursuz hacmine

Gökyüzü düştü; melekler topal

Bileklerinde damar değil kelebek

Kesildiğinde kan değil kısa hayat dramları

Dağların delisine uzanan bozkırların ummanında kendi mavisine sığınmış olansın…

Böyle başlar bazı aşkların biyografisi…

İkisinde konuşmaya; üçünde konuştuklarını unutmaya başlar…

Başlar dördünde hatıralanmaya. .

Beşinde başka bir beşle sarmaş dolaş. .

Beş kere beş sen eder

Kollarımı unutturana dek

            Sarıl bana!

El ayak çekilince bazı sizlerin sislendirdiği sokaklarda

Ayaklarım adımlanır ellerinin çizdiği yollara…

Bu böyledir!

Başka tür bir çarpılmayla

Beni ellerimin önüne bağlıyorsun

Bunu yaparken gözlerin elalanıyor

Kentin bir tadı yok artık

Tadının kenti balıkların yuttuğu akvaryumda…

Serçeler biteviye şişmanlarken önündeki kırıntılarlasın

Böyle biter bazı utançların seremonisi

Başka açıklaması olamaz

Minik hapşuruklarla göğe çizdiğin bulutların anlamlandırılması

Bak bu bir tavşandır, bu tavşanın ayakları bu da evrenin yaratılma nedeni

Bak bu da göğün yedi katında ( ama çarpamıyoruz)

Bak bu da başkalaştırılmış benin aşkalaştırılmış senden arta kalanı…

Girdabından manalı rüzgarlar çıkaracağım günler geliyor

O günler ki perşembeden salıyı çıkardığında çarşambalar bulabileceğin değil

Değil elinle tutabileceğin, dirseğinde sancısını duyabileceğin

Başka bir ayda başka onikilikler istiyorum

Bunu isterken gözlerin elalaşıyor

Neyse ki bölünebiliyoruz hala, çarpamadığımız kadar

Bir kavuşmadan bir ayrılığa

İşte Sindrel bu kez bir gerçeğin teşebbüsündesin

Cezasından indirime gittiğin bir Tanrısallıkta

Kanatlara yer çekimi; yamalı göklere yağmurlar beğenensin…

  Bırak aksın saçlarından parmaklarının ojesiz morluğu

Bir yakuttan bir altından gayrisi; bir madenin isli hakikatinde

Kahverengimle varım hırkanın boyun kokusunda

  Bırak uzasın saçların mavinin bizi denizleyen açılımıyla

Tanrısından tenime değdiğin bir şaşkın dinde

İşte Sindrel, ruha temasın örtüsüz beyazlığındasın…

Çünkü sen bu satırları okurken bu satırlar başlattı kendini…

Küçük bir vedanın büyük merhabaları başlatacağı o akşamüstünde

Şimdi ve burada ve burası olmayan her yerde

Çünkü yokluğuna suspus; gelişine seviyorum seni…

yırtılmalar

Bir cenazede yapabileceğim en ciddi iş

Ölmek;

Bedenimi ikinci el morglar karşılayacak

Hiç kimseye kavuşamamanın verdiği geçici rahatsızlıkla

Sabahı bekleyeceğim,

Sahi kaç gün sonra sabah olacak?

mersiyeden mersilerle

Sevişmek, efsunu BÜYÜ’ten, o girdap olan, o yellere çıkan

Su soğudu, dünya sıfır, sola çevir tüm kollarını

Çünkü böyle mayıslar zor yetişiyor

Sinema arasında kaçanın da bir ritmi var

Devamsızlık hak da; ölüm bu kadar mı hata

Gecede gün kez suda kara kuru da vebalime veban olmak düştü

Kuş olarak düştüm avuçlarına

Sus olarak rujlaştım dudaklarında

Can israfa giriyor böylelikle; kışın altını biraz kısan

Hani? Hani tehlike anında çevirdiğin bir telefon numarasında

Karşındaki sessiz, ciltsiz, alışveriş marketsiz

Karşındaki kıyametinde kıymetini biraz geçmiş

Karşı karşıya kalmış karşılaşmalarda cehtinden ciddiyetine doğru inen eldim

Telefon kapandı, dünya solda sıfır

Biriktirildin de dünya bir aşka yaradı

Öpüştürüldün de adabın muaşeretsiz kaldı; tenin bir içimlik balayı

Şiire şiir denmiyor şehirler işgal edilmedikçe

Sola kırdığın, sola doğru kırıldığın bu ahval senin

Dokundum sana; dokundum,

Aramızdaki kaçağı olduğum elektrik; öylesine gri

Güneşi bir anda kişisel mesele haline getirdiğin

Mesela’larını tükettiğim

Amcalara tüm çünkülerimizi gösterdim

Şehir, hızla sollanıyor

Ağzındaki dudaklardan dilin dilimdeyken bahsedelim…

   

et

Çektiğim of’a cevap

Himalayalar’dan geldi,

Artık herkesten başka kimseyi özlemiyorum.

                                                            

bostancı sapağı

Sakındığından geldim; otobüs adresi soran amcalardan

        Şarabi dalgalarıyla iskeleleri iskeletleştiren tutkulardan

Bir elini sana sarıp bir elinle uzaktan kumandaları tüm dünyanın

  Ağzındaki çikolatayı çiğnenen toprak bilip

  Bilmezlikten, cahillikten ve esrimenin tarihinden geldim

Uçuğun rujla kamuflesinde gemisini denizle yıkayan kırmızım benim

Işığın açtığı tavandayım

Kaçtığın aşkın herhangi bir Taksiminde

Önce ardıma sonra bereketime doğru gözlerimi kısıp

Yakın gözlüklerim nerede hanım?

Çünkü bileklerimi kavrayıştaki durgunluk, karanlığa kör taklidi oldu

Çünkü Kibele seni üretirken beni topraklarında ay çiçek, çiçek yoldu

Buradaydım, tüm yaşlarımı toplayıp gidenin tutan taksimetresine isyan

Sabittim devrilirken, bariton bir kederle

Ağzımdan vursan dilimden kusacaktım; kelimeler önem sırasına göre suskun

Korkum, sızlanmalı rakılardan gebe kalmışken

Geçmişim mışken, tarihten bir sabah  

Pek pekmezli gülüşünden çıkarttığım bu deniz hayvanı

Karaya küs, gemiye korsan, akşamları mum yakmaya ölüm

Ben mi hızlı yürüyorum; yollar mı eve çok erken?

Çünkü somurttun mu benden? Çünkü sıkıldık mı ömürde her gece

Aynı günü seyretmekten…

Tuzun da umudu biter bitmez; kumsaldaki ayak izlerin çalındı

Bileklerimi kavrayıştaki durgunluk; hemen soldaki ikinci Taksimde

Bütün çekmecelerin karıştırıldı; ruhun beyaz olarak ele geçirildi

Sustun, güldün, kabahatlendin; büyüdün gözümde_ gözüm küçüldü

İnandığın sayılar matematikten; güvenmediğin sırdaşlar yalanlarından geçti

Eve daha çok var mı dedin; teleskop hangi ayın aynası?

Ve senleyken ve kül mürekkebe bulaşmamışken

Ve tüm tatillerim hafta sonuna denk gelirken…

Telli örgülerin mahkûmiyetinde sallandı esmer saçlarım

Ağırdan satılan bir ülkenin kutsal kitaplarında cisminin hallerine rastladım…

Seni akıtacak olan nerde kanım?

27 Mart

27 Mart

  Buradan astronotlara ve arkeologlara sesleniyorum? Yazdığım sayfalar bir asır sonra; bin yıl sonra; dinozorlar yeniden türeyip yeniden soyları tükendikten sonra yerin üç yüz kat altına gömülebilir. Bir şekilde zıplayan birilerinin eline düşüp oradan aya, marsa, ayak izlerimin silinmeden durduğu Satürn’e karışabilir. Bundan sonra sizinle konuşacağım. Bu kararımdan beni hiçbir natüralist çalçene uzaklaştıramaz.

  Görülüyor ki define haritası, define sandığının içinde bırakılmış. Üstelik sandığın anahtarı kim bilir nerede? Bunu yapan kim? Neden böyle yapıyor? Kimse bana asıl erdemin, asıl cici biciliğin aramak olduğunu söylemesin. Önemli olan tabiî ki de bulmaktır. O nedenle, o define sandığının içinde insanlığı ve dolayısıyla beni ilgilendiren bir şey varsa; onu o topraklara gömen adamın aklını kumarhanedeki masalara yatırmalı. Kaldı ki o sandığın peşine düşen hıyarlar, günlüğümü es geçebilirler. Her gün tutulmayan bir şeye ‘günlük’ diyen beyincikleri de haralara kilitlesinler. Aç ve susuz bıraksınlar onları ineklerin altında. Böylece günlerce aç ve insansız kalarak yamyamlığın günlüğünü okumuş olurlar.

  Benim yazdığım pekala karadaki seyir defteri. Bir yayanın yol güncesi. Bir gün naaşımı bozulmadık bir halde bulursanız ne kadar yaya olduğumu mantarlı ayaklarımdan çıkarabilirsiniz. Anatomi hep güzel şeyler göstermiyor sonuçta. Asfaltta pişen bir ayak tabanından yükselen dumanlar belki bir UFO’nun görüş açısına girer de dünyalar arası bir kazaya sebebiyet verir. O zaman amma gülerim ama yattığım yerden olmayan dişlerimi sanki varmışlar gibi birbirine çarpa çarpa.

  Muhtemelen dünya kendi başını yakmadan ya da bir dış dünyanın askerleri buraya karantina almadan önce öleceğim. Düşüp öldüğüm ve bok gibi kokan bir ceset olduğumda sual meleklerini ya da sondan bir önceki peygamberin kolluk güçlerini beklemeyeceğim.

  Dediğim gibi tek umudum astronotlarda ve arkeologlarda. Size şimdiden sesleniyorum. Satürn’e fırlatılacağım sanırım. Olmadı Sultanahmet’e gömüleceğimden neredeyse eminim. Orada çok kısa boylu, ortasından çatlamış bir ağaç var ya. Aha işte onun altına… 

bir numaralı nöbet kulesinden bir numaralı şarlatana...

Bir Numaralı Nöbet Kulübesinden Bir Numaralı Şarlatana

  Doğarsın… Çatık kaş, geniş alın;

Yeşil peçe, dar gözlük…

İlk elin günahı, cehennemi

İkinci elde ebenin hayat balçığı ellerinden korkarsın…

Ingaaaa’dır

Aguuu’dur

Ananın inek tarlası; babanın çekiçsiz orağı

Şimdi sen az ilerideki Devlet hastanesinin küvez sakarısın.

  Süt dişleri çok önemlidir. Emme basma tulumba gece müziğini şekillendirir

Pastörize lekeler… Süt, kağıda döküldüğünde harf değil alfabe

Kâğıt, sütü kestiğinde aklar değil; saydamlar

İkinci yaşında akı ak, harfi harf bir hayaletsindir

Tavandaki gölgelerden; beşiğindeki devlerden korkarsın…

Altını ıslattığında yağmur romantizmini yaşamışsındır; aferin

Kundağın yırtıldığında; dövmüşsündür onları; aferin

Şimdi sen, yalancı zaferlerinin mukavvadan tacısın…

Altısında ilk bisiklet, yedisinde ilk önlük, sekizinde ilklerine kadar üşümeler…

Din kültürünü, hayat ve ahlak bilgisini ve en çok da yalanı öğrenirsin…

Mahalle maçlarında asla kaleye geçmezsin

Sucuklu tostunu yerken aşık olur

Simidin susamlarını yolarken unutursun…

Çünkü sen ardışık sayılardan korkarsın…

Saymaya sıfırdan başlar trilyonda bitirirsin…

Ama milyar çıkmaz iki dudağının arasından

Kimse duymaz 102, 103, 104 dediğini

Şimdi sen başlangıca sonuçtan ulaşan minik bir liberal canavarsın…

İlk gençliğinde sivilcelerinin içinde biriktirirsin hırsı…

Kütüphaneler değil, değil sinemalar

Kerhaneler ve stadyumlardadır ılık nefesin…

Öpüşmek değil, değil sarılmak

Geç boşalma taktikleri, indirimli fiyatlarda pozisyon zenginliği

Buluşmak değil; değil randevulaşmak

Belirlenmiş arzu, eteğini biraz daha yukarı kaldır seferberliği…

Oysa sen en çok bir kadının ayak parmaklarından korkarsın…

Ve külahın içinde eriyen yüzlerinden…

İsyan değil, değil başkaldırı

Son bir maçta yumruğunu seni hiçbir zaman görmeyecek adamlar için kaldırırsın.

Söz değil, değil akıl işareti bir slogan

Yaptığın tezahüratlarda yırtıcı kıçının biricik emeğini kurtarırsın…

Askere adam öldürmek için gider;

Nöbette nasıl uyuduğunu anlatarak dönersin…

Yanlışın içindeki ikinci yanlışta herkes komutanın ve herkes erindir…

Tüfeğinin penis ucuyla lirizm tarihini komple dipçiklersin…

Çünkü sen şiirlerden; toprağın söz çekimi kadar korkarsın…

Attığın dayakları sihir, yediğin dayakları mecburi hizmet sanarsın…

Ninniler ve mehterler

Düşlerinde borazan çığırtkanlığı

Kanepelerde bir öyle bir böyle

Beyazıt’ta bellidir ineceğin; Sen Laleli durağında uyuyakalırsın.

Kesme işaretiyle ayrılmıştır özel alanların…

Filozoflar ve şivesiz konuşabilenler içeri giremez…

Babanın zoruyla gittiğin Cumalar, babanın parasıyla içtiğin rakılar

Sarhoş olmadan önce kıldığın namazlar, namazdan sonra getirdiğin salavatlar

Sen Allah’ı bir tek senin zambak bahçen sanırsın…

Tek ütopyan Hurilerdir, baldan ırmak hülyalarıyla susuzlanır dillerini şapırdatırsın.

Haneye yanlışlıkla sağ ayakla girsen hay Allah!

Hay Allah! Sen Allah’tan da korkarsın…

Tüccar, kasiyer, mühendis veyahut arsa sahibisindir…

Faizi haram, mirasyediliği hakların en yüce hakkı bilirsin…

Esnaf bilgeliğin, proleter ezikliğinle

Büyük İskender’in hayattaki kayınçosunu bile baştan çıkarırsın.

Bir çocuğun hünerine değil, değil bir gülüşteki sonsuz rüzgara

Reklamlara, Los Angeles’a ve sokağın sonundaki çorbacıya inanırsın…

Büyük fikirlere değil, değil ölümü suç bilip hayatla öpüşenlere

Adriyatik denizine, bestsellere ve son model her şeye inanırsın…

İlk görüşte görücü usulü, karının adı Fatıma

Çocuğun erkek olursa evlat, kız olursa uzak akraba…

Sen taşlaşmış bir çağın konuşabilen tek fosilisin

Kraldan daha kralcı, kralcıdan daha da kralcı

Sen var ya sen, amortiden patlamış son rakam ikramiyesisin…

Bacılarına mini etek giymeyi yasak eder

Padişahlarının eteklerini öpersin…

Paradoksal anaforlarda döne döne düşeş

Birikimsel kapitalde kendi boyuna tur bindirirsin…

Gün doğumundan, sivri uçlu kalemlerden, yabancılardan korkarsın…

Büyümekten, kapı girişlerinden, çok anlamlı kelimelerden korkarsın…

Senden habersiz değiştirilmiş tek bir harften korkarsın…

Benden de korkarsın…

Bu şiirden de korkarsın…

Tarihin büyük adamları salonuna oturmaya geldiğinde

Pencerendeki ölü martıları havalandırırsın…

Böyle anlatırlar seni köşelerde, kahvelerde

Böyle sustururlar seni, sustalılarda, şarjörlerde

Havaya ateş, yere yalan, sonraya kendini atarsın…

Ve bir gün bir volkan görürsün rüyanda…

Çayına iki şeker katar

Ötekiye tekme tokat dalarsın…

Bir çocuk hünerine değil, değil gülüşteki sonsuz rüzgara

Hakikatin ilmine değil, değil inançtaki kan tutmuş cana

Bu şiire değil, değil şiirlerdeki akan giden mısralara

Sen şimdi karşıdaki sokaktasın

Sen şimdiden

Sen karşıda olmaktan

Sen sokaktan

Sen olmaktan korkarsın…